De eerste reden: aanwezig zijn

Een verbinding betekent niet meer dan een verband, een relatie tussen A en B. Stel, een touwtje stelt de verbinding voor tussen A en B. Als B er niet is, blijft er niet meer over dan A met een los touwtje eraan vast. Zonder B is er geen verbinding mogelijk. Stel je nu voor dat je paard A is en jij bent B. Als jij niet aanwezig bent, is er dus géén verbinding mogelijk. Dan hangt het touw los.

Je bent aanwezig als je ten eerste zowel in je hoofd, je hart en je lijf er bent en kunt voelen, als één. Soms kunnen we, zeker in een maatschappij waarin kennis belangrijk is, veel ‘in ons hoofd’ zitten. Onze hersenen draaien op volle toeren, ons hart en ons lijf komt op een tweede plaats. Zonder een verbinding van hoofd, hart en lijf, is het voor je paard alsof je er niet helemaal bent. Alsof je afwezig bent. Weg verbinding!

Ten tweede ben je aanwezig, als je ook in het moment, in het nu, aanwezig en gewaar bent. Dat ‘in ons hoofd’ zitten, betekent vaak ook dat we bezig zijn met wat geweest is of met wat nog moet komen. We zijn dan, in tegenstelling tot onze paarden, niet in het moment, wat een andere vorm is van afwezig zijn.

In beide gevallen kan er geen verbinding met je paard ontstaan, omdat je niet in contact staat met jezelf. Zoals in het voorbeeld: B is afwezig, het touwtje hangt los.

Als paarden afwezig zijn

Ook paarden kunnen afwezig zijn. Sommige paarden hebben de neiging om zich in zichzelf te keren, zich terug te trekken. Je ziet dan een paard wat ogenschijnlijk rustig en relaxt is, maar eigenlijk is hij niet aanwezig. Deze paarden maken een apathische indruk. Vaak zie je dit bij paarden die veel stress ervaren of ervaren hebben, door een gebrek aan hun levensbehoeften: ruwvoer, sociaal contact en bewegingsruimte. Oftewel de drie F’s: Food, Friends en Freedom.

Daarnaast kan het ook voorkomen bij paarden die veel stress (hebben) ervaren in de omgang en training, bijvoorbeeld doordat er gebruik wordt gemaakt van straf, druk, spanning en angst om het paard te trainen. Ze leren dan in feite dat ze geen invloed hebben op de situatie en hun enige optie is om op te geven. We noemen dit ook wel ‘learned helplessness’, oftewel aangeleerde hulpeloosheid. Het gevolg is een paard wat misschien wel doet wat er van hem gevraagd wordt, maar zich volledig heeft afgesloten van zijn omgeving. Het is duidelijk dat er van een verbinding dan geen sprake meer is.

Wat brengt het je als je wel aanwezig bent?

Terug naar jezelf! Als je met je hele zelf, in het moment aanwezig bent, kun je een verbinding aangaan met je paard. De deur staat dan open om elkaar vertrouwen te geven, met respect te behandelen, nieuwsgierig te zijn naar elkaar. De deur staat open voor communicatie, waarmee je je paard iets kunt leren en jij iets van je paard kunt leren. En met communicatie kun je weer werken aan verfijning en meer harmonie en flow tijdens het rijden. Best belangrijk dus voor jullie groei!

De tweede reden komt in het volgende blog aan bod. Voor nu wil ik je vragen: wanneer ben jij volledig aanwezig? Waar merk je dat aan? Wat helpt jou om hoofd, hart en lijf op één lijn te brengen en in het moment te zijn?