Inzicht in de situatie

Ik vraag haar wat ze me kan vertellen over haar zelfvertrouwen. Wat heeft er invloed op haar zelfvertrouwen? Waardoor wordt haar zelfvertrouwen bepaald? Er komen personen en thema’s ter sprake. Ik vraag om haar situatie over het zelfvertrouwen met de krukjes die ik heb meegenomen, in de wei te leggen. Door dit te doen, wordt de situatie inzichtelijk. We kunnen dan van alle kanten de situatie bekijken en stap voor stap onderzoeken.

Na een tijdje staan er vier krukjes in de wei, als in een ruit. “Ligt het zo goed?” “Ik heb geen idee”, antwoord ik, “ligt het voor jou goed?” Ze verplaatst nog twee krukjes. De bruine merrie komt gelijk in actie en besnuffelt de krukjes. Ze duwt er tegenaan, er wordt tegenaan geschopt. Aan één kant ligt de onzekerheid van de amazone, er recht tegenover haar gebrek aan zelfvertrouwen.

Twijfel als patroon

Eén voor één gaan we de krukjes af, om de bijdrage aan haar zelfvertrouwen te onderzoeken. Als ze plaatsneemt op de ‘onzekerheid-kruk’, komt de bruine merrie bij haar. Ze zegt dat ze liever had gehad dat haar eigen paard bij haar was geweest. De onzekerheid is af te lezen aan haar lichaamshouding – ze maakt zich laag en klein. Ondertussen staat het paard met haar neus dicht bij haar gezicht en gaat uitgebreid gapen. “Dat doet ze normaal nooit. Wat betekent dit?” Ik vraag haar wat het voor haar betekent. “Weet ik niet. Heeft dit iets met mij te maken? Nee toch? Of wel?”

Ik merk op dat veel van haar woorden twijfel bevatten. “Herken je dat?” “Ik twijfel wel heel vaak. Denk ik.” Terwijl ze het zegt, betrapt ze zichzelf erop dat ze weer twijfelt. Het wordt een soort spel, elke keer als ze twijfelt, kunnen we er om lachen.

Van onzekerheid naar zelfvertrouwen

Dan gaan we naar één van de personen-krukjes. Er komt een lang verhaal uit over de persoon van het krukje. Dan vertelt ze ineens over vertrouwen. “Je kunt ook niemand meer vertrouwen tegenwoordig.” De paarden zijn inmiddels weer aanwezig en beginnen elkaar stevig te groomen. “Jeetje, dat heb ik ze nog nooit zien doen. Zou dit echt iets betekenen? Of niet?” Weer twijfel. Ik merk dat ze er deze keer niet om lacht. Ik vraag “Wat zou er gebeuren als je je twijfel kunt omarmen?”

“Dan zou ik het weten. Dan zou ik geloven dat het zo is.” De paarden stoppen plots met groomen en lopen weg. Een eindje verderop beginnen ze te grazen. Ook bij de amazone is er iets veranderd. Het ‘onzekerheid-krukje’ staat ineens voor zekerheid. Gebrek aan zelfvertrouwen is nu zelfvertrouwen. Haar houding is ook anders, meer rechtop.

Bij het afscheid van de paarden zegt ze tegen de merrie: “Ik vertrouw je nu een beetje meer”.

Deze tekst is geplaatst met toestemming van de amazone.