Hoe angst je kan laten groeien als ruiter
Op die leeftijd deed me dat weinig. Je viel eraf en je kroop er weer op, zo simpel was het. En door training, ervaring en een steeds sterker wordend ruitergevoel, viel ik er steeds minder vaak af. In die zin werd ik goed beloond voor mijn doorzettingsvermogen.
Tot ik op een dag een merrie te rijden kreeg, waar ik maar af bleef vallen. En niet alleen dat, de manier waarop werd elke keer gevaarlijker. Ze liet zich achterover vallen of kon er ineens vandoor gaan en dan in de hoek een onmogelijke bocht maken, waardoor ik tegen het schot gesmakt werd. Ik kroop er ineens een stuk minder makkelijk op.
Dat onbestemde gevoel in je maag…
Ik werd bang, en zelfs zo bang dat ik steeds minder zin kreeg om paard te rijden. Ik twijfelde, misschien was het beter om gewoon te stoppen. Ik denk dat veel ruiters dat gevoel herkennen: dat onbestemde gevoel in je maag. Hoe dichterbij het moment dat je weer op je paard moet kruipen, hoe misselijker je wordt.
Toch bleef ik doorzetten, want ik wilde nu eenmaal paardrijden. Gelukkig bedacht de staleigenaar na de zoveelste ruiter die van de merrie af was gevlogen dat het mooi was geweest en werd ze ingezet voor de fokkerij. Ze heeft nog vele prachtige en fijne pony’s op de wereld mogen zetten (en allemaal hadden ze een ‘randje’, hoewel geen één zo erg als hun moeder).
Wat ik van mijn angst heb geleerd
Ik kreeg andere pony’s te rijden en langzaam maar zeker kwam het vertrouwen weer terug. Maar dat angstgevoel, dat herken ik uit duizenden. Gelukkig maar, want daardoor is mijn aanpak 180 graden gedraaid. Door deze ervaring heb ik geleerd dat vertrouwen altijd de basis van samenwerking met een paard is, niet in de minste plaats omdat dat de meest betrouwbare en veilige weg is. Niets zo onberekenbaar als een bang en angstig paard!
Vertrouwen als basis om te groeien
Door vertrouwen met je paard op te bouwen, weet hij wat er gaat komen en weet jij wat er gaat komen. Maar ik geloof inmiddels dat het veel verder gaat. Vertrouwen is het begin van een samenwerking, waarin een paard zich vrij kan voelen en zichzelf van zijn beste kant kan laten zien. Vertrouwen is een voorwaarde om iets te kunnen leren en om te groeien, en dat geldt niet alleen voor je paard maar ook voor jezelf.
Je zou kunnen zeggen dat mijn angst een functie heeft gehad. Als ik nu dat gevoel weer tegenkom, weet ik dat ik aan de bak moet, dat er iets moet veranderen of dat ik een stap terug moet doen, terug naar de basis van vertrouwen.
Je angst als raadgever
Ze zeggen wel eens: je moet door je angst heen, je angst doorbreken. En: ‘angst is een slechte raadgever’. Ik geloof daar niet in. Angst kan juist een hele goede raadgever zijn, zeker in het samenwerken met paarden. Ik denk dat als je je angst begrijpt en omarmt, je er mee kunt werken en het je juist verder kan helpen.
Dan kan het bijvoorbeeld zijn dat je je ineens bewust wordt van angstgevoelens die al jaren geleden zijn ontstaan. Je kunt er dan bewust voor kiezen om het er wel te laten zijn, maar er niet op te reageren. Of, als je angst voelt als reactie op een direct gevaarlijke situatie, om juist wél in te grijpen en jezelf en je paard in veiligheid te brengen.
Wanneer je je bewust bent van hoe en in welke situaties je angst ontstaat, wat je dan lichamelijk voelt en wat de oorzaak van je angst is, kun je het gaan gebruiken. Dan kun je het zien als een alarmbelletje. Pik je in een vroeg stadium al kleine lichamelijke reacties op in een reactie op angstgevoelens, dan kun je daar op dat moment actie op ondernemen en keuzes in maken.
Wat vertelt jouw angst je? Waar komt het vandaan en ben jij je bewust van wat er lichamelijk met je gebeurt als je bang bent? En hoe reageert je paard daarop? Wat doen jullie dan samen?
Wil jij jouw angsten onderzoeken?
Dat kan! En leuker nog, dat kan met je eigen paard. In een veilige omgeving onderzoek je jouw eigen issues, de connectie die je met je paard hebt en je paard geeft je tegelijkertijd directe feedback. Wil je ervaren hoe dat gaat? Neem dan contact met me op, dan plannen we een gesprek in om te kijken of het wat voor je is. No strings attached!
Heel herkenbaar dit verhaal.
Ik reed vroeger voor een stoeterij met veel jonge paarden. Niets was te gek. 14 jaar later inmiddels moeder van een prachtige zoon, was mijn bedoeling om maar weer eens met paarden bezig te gaan. Een super leuke merrie gekocht. Zadelmak laten maken en daarna mocht ik er op. Binnen de kortste keren lag ik er af. Ze was zo vliegensvlug en zo sensible dat ik echt overdonderd was. Met de dag werd rijden iets erg,het was niet meer leuk elke smoes aangrijpen om maar niet te hoeven rijden. Ik was niet bang om te vallen,maar bang voor haat schrikreactie. Zij schrikt zo heftig dat ik alle vaardigheden vergeet en helemaal verstijf. En ik dacht eigenlijk zo weer te kunnen rijden na 14 jaar. Wat een tegenvaller. We zijn nu bezig met vertrouwen op te bouwen tussen ons twee. Alles rustig aan,maar telkens als ik het zadel pak gaan de zenuwen door mijn lichaam.
Nou he… wat angst dan een grote invloed kan hebben. Op je gedachten, op je lijf, op je humeur. Maar het klinkt alsof jullie goed bezig zijn: op je eigen tempo weer vertrouwen krijgen in jezelf en in elkaar. Mocht je er extra hulp bij nodig hebben, aarzel dan niet om een keer contact op te nemen. Heel veel succes!!