Frustratie tijdens het rijden? Laat je paard je helpen
Maar laten we ook eerlijk zijn. We hebben ons allemaal wel eens gefrustreerd gevoeld. Misschien zelfs wel een langere periode. Misschien voel je je nu ook regelmatig gefrustreerd en heeft je paard daar soms onder te lijden. Zeker niet iets om trots op te zijn, maar echt, we’ve all been there.
Ja, ik ook. Ook ik heb een periode in mijn ‘paardenleven’ mijn frustraties naar het paard geuit. En ook voor mij is het geen periode waar ik trots op ben. Het enige wat het me gebracht heeft, is dat ik er veel van geleerd heb en vastbesloten ben me NOOIT meer zo op te stellen naar een paard. Nu ik dit schrijf, voel ik me ook kwetsbaar. Kwetsbaar om veroordeeld te worden, om een mikpunt van kritiek te zijn. Tegelijkertijd vind ik het belangrijk om het juist wel te delen. Frustratie is iets waar iedereen wel eens mee te maken heeft en juist om het welzijn van het paard te verbeteren, is het misschien een goed idee als we er eens met een open blik naar kijken. Zonder oordeel, met compassie. Niet alleen naar het paard maar ook naar jezelf.
Dat gevoel…
Je herkent het gevoel van frustratie misschien wel. Dat gevoel van onmacht, niet meer weten wat te doen, wanhopig zoekend naar een oplossing, dat gevoel dat het niet lukt en dat het ook nooit gaat lukken. Dat gevoel dat je de dingen niet meer in de hand hebt, dat je de controle over je paard verliest en langzaam ook de controle over jezelf verliest. En dat roept weer een nieuwe berg van emoties op. Het maakt je boos, ongeduldig, verdrietig of je baalt van jezelf of van je paard. Het knijpt je keel dicht of je krijgt er een knoop van in je maag. Het geeft je onrust en het neemt je plezier in het rijden weg.
En het moet ergens heen, het gevoel moet eruit. Je moet iets doen om van dat gevoel af te komen, om de situatie om te draaien. Maar je weet nog steeds niet hoe. Het lukt ook nog steeds niet. En dat maakt je weer ongeduldig, boos en je baalt van jezelf… je gevoelens gaan als het ware in cirkeltjes rond, totdat de bom barst. En als je paard dan in de ‘vuurlinie’ staat, krijgt hij jouw frustratie over zich heen. Er valt een boos woord, een klap of een schop…
Hoe is het voor je paard? En voor jou?
Waarschijnlijk kan je paard hier weinig mee. Het ene paard zal verstijven, het andere paard schiet in de angst en weer een ander paard haakt gewoon af, maar één ding is duidelijk: het brengt je niet wat je voor ogen had. Je frustratie ben je misschien voor dat moment kwijt, maar je bent nog veel verder van je doel af dan dat je begon.
Als je je bewust wordt van wat er gebeurd is, blijf je daarna met maar één gevoel over en dat is spijt. Spijt dat je jezelf verloor, dat je je liet leiden door je emoties en dat je paard daar de dupe van werd. Hoe erg kan het worden! Je paard en jij lijken mijlenver van elkaar verwijderd en je kan daar maar één persoon op aanspreken en dat ben je zelf. Je zelfbeeld is weer een beetje bijgesteld naar beneden, de negativiteit in.
En daar zit je dan. En nu? Heel eerlijk: dit is meestal niet iets wat je snel oplost, of met één simpele gedachte omdraait. Maar er zijn wel een aantal dingen die je kunt doen om langzaam maar zeker uit deze negatieve spiraal te stappen.
Bekijk het van een afstand
De eerste stap die je kunt zetten, is een stap terug. Voel je frustraties opkomen? Probeer uit de situatie te stappen en het van een afstand te bekijken. Geef jezelf de ruimte om echt even te kijken wat er nu gebeurt. Dat gevoel wat je hebt bij frustratie, is een signaal voor jezelf. Je voelt dat niet voor niks, er is wel degelijk iets aan de hand. Waar gaat het mis? Wat wil jij dat nu niet lukt? Als je op tijd je frustratie opmerkt, kun je nog ingrijpen vanuit een bewuste houding.
De Ruitermeditatie kan je helpen om je bewuster te worden van je gevoelens, zodat je bij het kleinste signaal van frustratie al in kunt grijpen. Door te focussen op wat er bij jou van binnen speelt, train je jezelf om dit eerder op te merken. Je kunt je hieronder aanmelden om de Ruitermeditatie gratis te downloaden of klik op deze link voor meer informatie.
Vraag hulp aan je paard
En het mooie is, dat je een perfecte spiegel bij de hand hebt: je eigen paard! Wat laat je paard zien? Wat vertelt je dat en wat doet dat met jou? Je paard kan je zonder oordeel direct feedback geven op wat er bij jou aan de hand is en wat er tussen jullie gebeurt. Hoe is het voor je paard? Als je weet hoe je paard reageert op jouw frustratie, kun je, als je goed oplet, al aan je paard zien dat er bij jou iets gaande is. Paarden zijn namelijk sociaal-emotioneel zo gevoelig, dat je paard het waarschijnlijk eerder door heeft dan jezelf. Maak daar gebruik van!
Wees lief voor jezelf
Oftewel: heb compassie voor jezelf in plaats van dat je een (negatief) oordeel over jezelf velt. Je bent ook maar een mens, zoals je paard ook maar een paard is. Je doet je best en dat is meer dan genoeg. Stel je maar eens voor: wat zou er gebeuren als je, wanneer een oefening met je paard niet lukt, kunt zeggen tegen jezelf: “Het is ok. Ik probeer het gewoon nog een keer.” Of: “Het geeft niet, morgen is er weer een dag”. Het lijken clichés, maar juist door milder naar jezelf te kijken, geef je jezelf de tijd en de ruimte om te leren, te groeien en mentaal sterker te worden. ‘Lief zijn’ klinkt in onze oren misschien als een zwakte, maar compassie voor jezelf hebben kan heel krachtig zijn! En daarmee geef je tegelijkertijd je paard óók die ruimte. Want wat zou er gebeuren als je tegen je paard kunt zeggen: “Het is ok, we proberen het gewoon nog een keer”? Hoe zou dat voor je paard zijn?
Wees lief voor je mede-ruiters
En ik heb nog een persoonlijke wens, eentje die ervoor zorgt dat we meer begrip voor elkaar krijgen. De volgende keer dat je een gefrustreerde ruiter of amazone ziet, probeer dan eens je oordeel achterwege te laten. In plaats van te denken: “Waar is ze toch mee bezig, dat arme paard!!” (of iets in die trant), bedenk je dan dat elke ruiter en amazone zijn best doet. Dát doet wat binnen haar mogelijkheden ligt om zo goed mogelijk te rijden, welk niveau dat ook is. We hebben allemaal ons eigen proces, we lopen allemaal ons eigen pad.
Misschien kun je zelfs vragen wat de ander nodig heeft om verder te komen. Of vraag gewoon eens hoe het ging. Erover praten lucht vaak enorm op! Frustratie kan een heel vervelend gevoel geven, waar het paard de dupe van kan worden. Juist door het bespreekbaar te maken, help je niet alleen je mede-ruiter, maar ook het paard. En uiteindelijk ook jezelf, want door compassie te laten zien naar de ander, wordt het ook makkelijker om mild naar jezelf te zijn op het moment dat jij je een keer gefrustreerd voelt.
Heb jij last van frustratie tijdens het rijden en wil je daar iets aan doen?
Meld je dan aan voor een gratis coachsessie “De ultieme samenwerking met je paard”. In een telefonisch gesprek van een half uur, kijken we samen naar jouw situatie en hoe je weer naar die fijne samenwerking met je paard kunt groeien. Je ervaart hoe het is om gecoacht te worden bij Horse Power Life Power en je krijgt inzichten die je direct kunt toepassen om weer te kunnen genieten van je paard en weer plezier te krijgen in het rijden.
Wil je hiervoor in aanmerking komen? Neem dan contact met me op via miriam@horsepowerlifepower.nl. Je ontvangt dan een formulier met een aantal voorbereidende vragen, waarna we je gesprek inplannen. Ik hoop je binnenkort te spreken!
Hoi Miriam, Mogelijk dat je twee reacties krijgt. De eerste heb ik per ongeluk niet goed verstuurd. Weer een leuk artikel.
Als je begint met paardrijden ,manege of zo ,dan is het nog niet zo duidelijk dat je inderdaad geduldig moet zijn of blij met kleinere stapjes. Voor mij is het ook een sport die concentratie vergt. Als ik alleen ben dan gaat het ook beter. Kan ik me beter concentreren. Bij Sancho ben ik één keer oneerlijk geweest (zo schat ik het in). Daar had ik meteen spijt van. Zoals je schrijft heb ik het opgelost met het idee dat er morgen weer een nieuwe dag is om opnieuw te beginnen. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Het is ook moeilijk te weten of je eventuele problematiek goed aanvliegt. Veel lezen denk ik is het beste.
In mijn beleving zijn ruiters ook mild tegen hun mederuiters. Dit laten ze zien dat als het niet lekker gaat de ander te negeren. Ze weten beter en herkennen het fenomeen dat het even niet loopt.
Het helpen van elkaar is ook wat ingewikkeld omdat niet direct duidelijk is wat er aan de hand is. Het beluisteren van elkaar is dan inderdaad een goed alternatief en geeft een stukje erkenning. Altijd lief voor jezelf zijn en lief of mild voor een ander, maakt jezelf altijd sterker of harder als het nodig is. Ga shoppen met de kids. Groetjes R.
Dankjewel Rocco! Ik herken wat je zegt over dat ruiters ook mild zijn tegen hun mederuiters, maar we hebben het dan ook erg getroffen met onze groep stalgenoten! Hopelijk is dat op meer stallen en maneges zo, maar uit eigen ervaring en uit de ervaringen van andere ruiters weet ik dat dat niet altijd vanzelfsprekend is. En klopt helemaal, invoelen wat de ander nodig heeft op dat moment, een klankbord of juist even met rust gelaten worden, hoort daar ook bij. Het stellen van een (open) vraag kan je daarbij helpen.