Je hoort haar tegen je zeggen: “Het lukt je nooit. Jij kan dat helemaal niet. Wie denk je wel niet dat je bent? Doe maar geen moeite, het mislukt toch. Je bent hier bij lange na niet goed genoeg voor.”

Wauw. Pittige tante, dat juffie. Ze geeft je meteen op je kop als er iets niet helemaal volgens plan gaat. Het kan ervoor zorgen dat je je ontevreden voelt, je van jezelf baalt. Dat je onzeker wordt en overal aan gaat twijfelen. Doe ik het wel goed genoeg? En als ze sterk wordt, als we meer en meer geloven wat ze zegt, werkt ze negatieve gevoelens zoals schaamte, gebrek aan eigenwaarde en depressie in de hand. Je zelfverzekerdheid, dat waar je juist zo hard aan hebt gewerkt, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Pretty powerful.

Je innerlijke juffie in de samenwerking met je paard

En ook tijdens het paardrijden is ze duidelijk aanwezig. Het gaat misschien wel goed, maar nét niet helemaal lekker, het is nooit goed genoeg. Je innerlijke juffie werkt dan ook graag samen met andere delen van jezelf, bijvoorbeeld met je perfectionist. Want het kan altijd beter, toch?

Het ligt dan ook voor de hand dat deze innerlijke kritiek op jezelf, een enorme invloed kan hebben op de samenwerking met je paard. Want als jij het niet goed genoeg doet, doet je paard het dan wel goed genoeg? Of misschien vind je jezelf niet ‘waardig’ voor je paard en voel je je al schuldig als je opstapt…

Help! Ik heb ook zo’n innerlijk juffie. Wat nu?

Echt, iedereen heeft, in meer of mindere mate, te maken met een innerlijke juf. Of meester, misschien is het in jouw beleving wel een man, dat kan natuurlijk ook! Maar hoe kom je er vanaf?

Wat misschien het meest voor de hand ligt om te doen, is datgene wat het minste effect heeft: haar negeren. Door je juffie te negeren, gaat ze steeds harder tegen je schreeuwen, net zolang totdat je naar haar luistert. Net als dat je een bal onder water probeert te houden: uiteindelijk schiet hij toch weer naar de oppervlakte.

Wat helpt dan wel?

Je juffie is er met een reden, ze heeft een hele duidelijke functie. Eigenlijk heeft ze maar één doel, en dat is je te beschermen! Tegen bijvoorbeeld teleurstelling, verdriet of afwijzing. ‘Wat zullen ze wel niet denken?’ is een vraag die de innerlijke criticus je vaak stelt. Om je bewust te maken van welke indruk je maakt op de mensen om je heen, zodat ze je accepteren, goedkeuren en misschien zelfs bewonderen. Zeker in situaties van prestatie, zoals bijvoorbeeld bij een wedstrijd of met een hoop toeschouwers aan de bakrand. Het laatste wat je innerlijke juffie wilt, is dat je voor schut staat!

De eerste stap om de macht van je innerlijke juffie te minderen, is daarom om met haar in gesprek te gaan. Wat heeft ze voor ogen met je? Wat wenst ze voor je? Wat wil ze echt? Door liefdevol met haar te praten, hoeft ze niet meer te schreeuwen. Dat geeft haar vertrouwen om je voortaan normaal aan te spreken. Dit klinkt misschien heel abstract of zweverig, maar stel jezelf maar eens concreet de vraag als je van jezelf baalt: van wiens oordeel ben ik bang? Of als je twijfelt: wat heb ik te verliezen als ik een keuze maak? Wat zou er gebeuren als ik mijn twijfel zou kunnen omarmen?

Sla de handen ineen

Door van je juffie een bondgenoot te maken, kun je gebruik gaan maken van haar kwaliteiten. Ze is namelijk superslim en ze kent je door en door (want ze houdt je continu in de gaten!). Een juffie in balans, kan een geweldige raadgever zijn. En stel je eens voor als je dát kunt combineren met je intuïtie en ruitergevoel… wat zou er dan voor je mogelijk zijn?