Ik zat in een impasse. Ik liep vast in alles. Met mijn paard, privé en ook zakelijk. Ik had angst, mijn paard Toon kon uit het niets ontploffen. Ik wist niet meer hoe ik dingen op moest lossen en was heel erg zoekende.  En door de waan van de dag, heb ik mijn paard niet gehoord.

Wat ben ik blij dat ik hem onderweg wél gehoord had, dat had ik zonder de Academy niet gekund. Het heeft me zoveel rust gebracht. In alle opzichten. Je bent op zoek naar ‘hoe kom ik van mijn angst af’, ‘hoe krijg ik een connectie’. Het heeft zoveel meer gebracht dan ik van tevoren had kunnen denken. Echte levenslessen.

Ik ben veel minder bezig met wat mensen van me vinden of van me denken. Ik maak alleen nog maar keuzes die echt bij me passen. Ik kan nu veel meer genieten van de dingen die er zijn, in het moment.

Ik heb geleerd naar mijn gevoel te luisteren, mijn ratio heeft het niet meer alleen voor het zeggen. Toon is inmiddels met pensioen en is Tommy in mijn leven gekomen. En doordat mijn gevoel leidend is, communiceer ik nu al zoveel makkelijker met hem. Ook al heb ik hem eigenlijk nog maar net. En durf ik ook nu al te zeggen dat we binnen afzienbare tijd naar het bos gaan. Daar had ik 2,5 jaar geleden niet eens aan kunnen denken.

Ik zou willen zeggen: durf die stap te nemen. Gooi alle bezwaren, belemmerende overtuigingen en beren op de weg overboord, en durf in het diepe te springen. Het is geen magic potion, je moet het zelf doen, maar er zijn genoeg handvatten en support die je daarbij gaan ondersteunen. Het gaat je zoveel brengen!

Ik had een paard wat letterlijk en figuurlijk te groot voor me was: een Jazz van ruim 1.70m die al hoog opgeleid was, en ik kwam eigenlijk net kijken want ik reed nog geen twee jaar. Hij schrok overal van, stond altijd op spanning. En ik was te onzeker. Ik kon eigenlijk niks alleen met hem, zelfs naar de wei lopen was al spannend. We matchten niet. Ik heb me meer dan eens afgevraagd: waar ben ik eigenlijk aan begonnen? Ik kan dit niet.

Toen kwam de Academy op mijn pad, en ben ik stap voor stap anders naar dingen aan te gaan kijken. En heb ik zoveel overwinningen op mezelf gemaakt. Dat is de kracht ervan, dat je heel simpel begint, zonder oordeel en zonder verwachting. En voordat je het weet ben je van stap 1 naar stap 100.

Onze transformatie is eigenlijk ongelofelijk te noemen. Ik ontdekte dat ik veel meer kon dan ik zelf ooit voor mogelijk heb gehouden. Nu galopperen we op barebackpad en zonder handen (!) door de bak. En drink ik achteraf een kop koffie te paard, met Diëgo die tevreden op rust staat. Wie had dat ooit kunnen denken?

Ik zat in een impasse. Ik liep vast in alles. Met mijn paard, privé en ook zakelijk. Ik had angst, mijn paard Toon kon uit het niets ontploffen. Ik wist niet meer hoe ik dingen op moest lossen en was heel erg zoekende.  En door de waan van de dag, heb ik mijn paard niet gehoord.

Wat ben ik blij dat ik hem onderweg wél gehoord had, dat had ik zonder de Academy niet gekund. Het heeft me zoveel rust gebracht. In alle opzichten. Je bent op zoek naar ‘hoe kom ik van mijn angst af’, ‘hoe krijg ik een connectie’. Het heeft zoveel meer gebracht dan ik van tevoren had kunnen denken. Echte levenslessen.

Ik ben veel minder bezig met wat mensen van me vinden of van me denken. Ik maak alleen nog maar keuzes die echt bij me passen. Ik kan nu veel meer genieten van de dingen die er zijn, in het moment.

Ik heb geleerd naar mijn gevoel te luisteren, mijn ratio heeft het niet meer alleen voor het zeggen. Toon is inmiddels met pensioen en is Tommy in mijn leven gekomen. En doordat mijn gevoel leidend is, communiceer ik nu al zoveel makkelijker met hem. Ook al heb ik hem eigenlijk nog maar net. En durf ik ook nu al te zeggen dat we binnen afzienbare tijd naar het bos gaan. Daar had ik 2,5 jaar geleden niet eens aan kunnen denken.

Ik zou willen zeggen: durf die stap te nemen. Gooi alle bezwaren, belemmerende overtuigingen en beren op de weg overboord, en durf in het diepe te springen. Het is geen magic potion, je moet het zelf doen, maar er zijn genoeg handvatten en support die je daarbij gaan ondersteunen. Het gaat je zoveel brengen!

Ik had een werkrelatie met Ubbo. Zo afstandelijk was hij. Ik kon hem niet zomaar uit de wei halen, want dan rende hij vrolijk weg. Zodra hij me zag, was hij al vertrokken. Als ik hem eenmaal gevangen had en erop zat, dan had ik het idee dat het heel goed ging, maar er mistte wat. Er was niet echt een connectie. Ik zocht naar de band die ik met zijn voorganger wél had, en die kreeg ik niet gevonden.

Toen deed ik mee met de eerste Challenge. Ik kreeg toen zo’n mooie inzichten dat ik dacht: dit ga ik doen. Dit hebben wij nodig.

Het was net alsof de Two Happy Athletes Academy voor ons gemaakt was. De opdrachten die we kregen, pasten precies bij wat we op dat moment nodig hadden, die opbouw was perfect voor ons. En toch is het ook heel flexibel. En ook de ‘helpdesk’ (Miriam) vond ik zo fijn. Ik kreeg langzaam maar zeker een Miriam in mijn oor die dan zei: het is goed, het mag er zijn. En liet ze me op een andere manier er naar kijken, waardoor het probleem als vanzelf verdween.

Je krijgt ook heel snel resultaat, omdat je met een andere intentie naar je paard gaat kijken. In mijn geval was dat dat Ubbo al aan het hek stond als ik aan kwam, trappelend om samen met mij aan het werk te gaan. En dat niet alleen, want later ging hij me zelfs volgen in de wei. Ik heb nu eindelijk het gevoel dat hij bij me wil zijn, dat is het geluksmoment waar ik al die tijd naar gezocht had. Van de zakelijke werkrelatie gingen we naar een vriendschap met onvoorwaardelijke liefde.

We doen het nu echt SAMEN. En dat geeft zoveel voldoening en rust. Alle doelen en nog meer bereikt!

Ik had een paard wat letterlijk en figuurlijk te groot voor me was: een Jazz van ruim 1.70m die al hoog opgeleid was, en ik kwam eigenlijk net kijken want ik reed nog geen twee jaar. Hij schrok overal van, stond altijd op spanning. En ik was te onzeker. Ik kon eigenlijk niks alleen met hem, zelfs naar de wei lopen was al spannend. We matchten niet. Ik heb me meer dan eens afgevraagd: waar ben ik eigenlijk aan begonnen? Ik kan dit niet.

Toen kwam de Academy op mijn pad, en ben ik stap voor stap anders naar dingen aan te gaan kijken. En heb ik zoveel overwinningen op mezelf gemaakt. Dat is de kracht ervan, dat je heel simpel begint, zonder oordeel en zonder verwachting. En voordat je het weet ben je van stap 1 naar stap 100.

Onze transformatie is eigenlijk ongelofelijk te noemen. Ik ontdekte dat ik veel meer kon dan ik zelf ooit voor mogelijk heb gehouden. Nu galopperen we op barebackpad en zonder handen (!) door de bak. En drink ik achteraf een kop koffie te paard, met Diëgo die tevreden op rust staat. Wie had dat ooit kunnen denken?

De afgelopen tijd ben ik steeds opnieuw verbaasd hoeveel opbrengst ik nu al ervaar. Alleen al het bewust bezig zijn én het in het moment proberen te zijn, zowel in de stal als daarbuiten, levert enorm veel op, als een sneeuwbal effect.

Resultaat: een heel tevreden, rustig en meewerkend paard. Dus nu ik hem als teamspeler zie, zie ik ook de eerste voorzichtige signalen van ons als team, en dat voelt GEWELDIG!

Het leven van zowel Bo als mij is totaal aan het veranderen in alleen maar goede dingen en daden door de inzichten van jullie! Lieve Miriam, jouw input is hier dagelijks merkbaar, heel erg bedankt voor jouw licht op de situatie van Bo en mij, jij hebt het balletje laten rollen. Alle puzzelstukjes vallen langzaam op hun plaats zodat Bo dat krijgt wat hij verdient! Samen slaan we nieuwe wegen in en dat kon de uitkomst nog weleens heel verrassend maken!

Wat het me vooral heeft gebracht is rust. Het “moet” niet meer, Ik geniet nu veel meer van het moment en de weg ernaar toe. De kleine stapjes die we maken. Het rijden gaat nog erg met ups en downs, maar het dunne draadje van wederzijds vertrouwen zijn we langzaam dikker en steviger aan het maken. Echt die rust die ik nu heb samen met Ella is zo fijn.

Ik heb geleerd niet meer alles te willen controleren door de teugels (letterlijk) stevig in handen te houden. Ik durf meer los te laten en Ella te vertrouwen. En ze geeft dan ook het vertrouwen terug. Ze is zeer sensibel en zelfs als ik niet het idee heb dat ik gespannen ben, voelt zij het direct en wordt dan stug en tegendraads, laat ik de teugels weer vieren, komt de samenwerking weer terug.

Met de tijd zullen we steeds verfijnder gaan samenwerken en elkaar begrijpen!

De afgelopen tijd ben ik steeds opnieuw verbaasd hoeveel opbrengst ik nu al ervaar. Alleen al het bewust bezig zijn én het in het moment proberen te zijn, zowel in de stal als daarbuiten, levert enorm veel op, als een sneeuwbal effect.

Resultaat: een heel tevreden, rustig en meewerkend paard. Dus nu ik hem als teamspeler zie, zie ik ook de eerste voorzichtige signalen van ons als team, en dat voelt GEWELDIG!

Het leven van zowel Bo als mij is totaal aan het veranderen in alleen maar goede dingen en daden door de inzichten van jullie! Lieve Miriam, jouw input is hier dagelijks merkbaar, heel erg bedankt voor jouw licht op de situatie van Bo en mij, jij hebt het balletje laten rollen. Alle puzzelstukjes vallen langzaam op hun plaats zodat Bo dat krijgt wat hij verdient! Samen slaan we nieuwe wegen in en dat kon de uitkomst nog weleens heel verrassend maken!

We gaan niet met stappen maar met sprongen vooruit. Ik heb laatst een top debuut gemaakt in de 1-na-hoogste categorie wedstrijd afgelopen weekend en de band met Kvika wordt iedere dag sterker en gelijkwaardiger! Wat ben je toch een kanjer, ik ben heel dankbaar dat ik van jou mag leren.

En ik durfde het niet eens op mijn droomsamenwerking te zetten… want buitenrijden was gewoon niet mogelijk met mijn hoog-sensitieve paard en mijn oude angst… maar vandaag maakte ik met mijn zusje een buitenrit met losse teugel, ook in draf en tölt. Alle monsters zijn verdwenen, bij ons allebei! Gewoon genieten samen. Fantastisch!

Wat het me vooral heeft gebracht is rust. Het “moet” niet meer, Ik geniet nu veel meer van het moment en de weg ernaar toe. De kleine stapjes die we maken. Het rijden gaat nog erg met ups en downs, maar het dunne draadje van wederzijds vertrouwen zijn we langzaam dikker en steviger aan het maken. Echt die rust die ik nu heb samen met Ella is zo fijn.

Ik heb geleerd niet meer alles te willen controleren door de teugels (letterlijk) stevig in handen te houden. Ik durf meer los te laten en Ella te vertrouwen. En ze geeft dan ook het vertrouwen terug. Ze is zeer sensibel en zelfs als ik niet het idee heb dat ik gespannen ben, voelt zij het direct en wordt dan stug en tegendraads, laat ik de teugels weer vieren, komt de samenwerking weer terug.

Met de tijd zullen we steeds verfijnder gaan samenwerken en elkaar begrijpen!

Afgelopen twee jaar was ik aan het tobben met mijn paard. Ik was zelfs zo ver dat ik dacht ik ga stoppen. Keer op keer een tegenslag.

En toen kwam ik deze kans tegen… Vol energie en vertrouwen zijn we samen begonnen aan deze weg. En oh wat word ik beloond! Al onze problemen lijken ineens veel kleiner… We maken veel stappen vooruit en soms ook één of twee stapjes terug…

We kunnen heerlijk uren naar buiten, naar het strand en bos… In rengalop over zandpaden en zelfs in een simpele draf over het strand.

Maar onze grootste overwinning is het stappen aan de hand. Ineens geeft mijn paard zich over, vertrouwt op mij en loopt rustig naast mij langs de weg. Zelfs met groot verkeer! Ze kijkt wel, maar stapt verder zonder gekke sprongen. Wat ben ik trots op haar!!

~ Anoniem

“Een kleine 3 kwart jaar geleden heb ik met de eerste Challenge van Miriam mee gedaan. Wat een super ervaring! Een super interessante en leervolle Masterclass gevolgd en Jilly en ik hebben samen de Two Happy Athletes Academy van 6 maanden gevolgd!

Samen hebben we zoveel grote stappen gezet!! Van hengsten ketting naar touwhalster, van pelham naar bitloos en met bareback pad.

Lieve Miriam bedankt voor alles tot nu toe!”

Afgelopen twee jaar was ik aan het tobben met mijn paard. Ik was zelfs zo ver dat ik dacht ik ga stoppen. Keer op keer een tegenslag.

En toen kwam ik deze kans tegen… Vol energie en vertrouwen zijn we samen begonnen aan deze weg. En oh wat word ik beloond! Al onze problemen lijken ineens veel kleiner… We maken veel stappen vooruit en soms ook één of twee stapjes terug…

We kunnen heerlijk uren naar buiten, naar het strand en bos… In rengalop over zandpaden en zelfs in een simpele draf over het strand.

Maar onze grootste overwinning is het stappen aan de hand. Ineens geeft mijn paard zich over, vertrouwt op mij en loopt rustig naast mij langs de weg. Zelfs met groot verkeer! Ze kijkt wel, maar stapt verder zonder gekke sprongen. Wat ben ik trots op haar!!

~ Anoniem

“Als ik nu terug kijk naar een half jaar terug vanwaar ik gekomen ben. En wat het mij heeft opgeleverd. Ik had mezelf geen betere start kunnen geven en dat geldt ook voor Sky.

Als je ziet hoe graag hij met mij aan de slag gaat. En daar ruimte voor krijgt om te laten zien hoe hij er soms over denkt. En zeg ik “Ventje toch, ik help je wel”. Dan is hij weer even geconcentreerd met mij als eerder. Zonder prikkelbaar te zijn. Gewoon in het nu. Maar ook ik in het nu zonder te oordelen. Dankjewel Miriam voor het volgen van je mooie programma!”

“Een kleine 3 kwart jaar geleden heb ik met de eerste Challenge van Miriam mee gedaan. Wat een super ervaring! Een super interessante en leervolle Masterclass gevolgd en Jilly en ik hebben samen de Two Happy Athletes Academy van 6 maanden gevolgd!

Samen hebben we zoveel grote stappen gezet!! Van hengsten ketting naar touwhalster, van pelham naar bitloos en met bareback pad.

Lieve Miriam bedankt voor alles tot nu toe!”