fbpx
Tijd maken voor je paard - En voor jezelf

Hoe afstand je dichterbij je paard kan brengen

27 feb 20195 reacties

Een tijdje terug gaf ik een coachsessie bij Monique en haar paard Pipa aan huis als onderdeel van hun traject in de Two Happy Athletes Academy. Ze wilde graag werken aan haar eigen spanning en angst die ze had in de omgang en het rijden met haar paard, die na een negatieve ervaring weer de kop op was gestoken.

Omdat dat nogal een breed begrip is, begonnen we de sessie met een meditatie. Het viel me op dat Pipa bijna continu bij haar in de buurt was. Super lief zou je denken! Alleen toen ik wat beter keek, vroeg ik me af hoe prettig het was voor haar: hij bleef aan haar jas happen en hij maakte ook een onrustige indruk. En hoe prettig zou hij het zelf vinden? Zou hij wel blij zijn met die onrust die hij liet zien?

Wat is er echt nodig?

Interessant! Ik stelde naderhand voor om te kijken of we juist afstand konden bewaren. Dat bleek nog best moeilijk te zijn. Want ondanks de spanning en angst, is dit leuke duo dol op elkaar. Om dan je ‘wederhelft’ te vertellen dat je liever wat meer afstand wilt, kan best een dingetje zijn.

Je wilt niet afwijzen.

Je wilt de connectie niet verliezen.

Je wilt misschien ook dat je paard jou aardig vindt.

Toch kan afstand juist heel liefdevol zijn. Als je merkt dat er onrust ontstaat als jullie zo dicht bij elkaar zijn, is er op dat moment geen oog voor elkaars behoeften. Je zit als het ware zo op elkaars lip, dat je niet meer écht ziet wat je paard nodig heeft. Ook je paard ‘ziet’ jou niet echt meer, en in dit geval was Pipa vooral afgeleid door de verleiding om met zijn mond overal in te happen.

Verandering brengt weerstand

Met die onrust kan er geen echte connectie ontstaan, en loop je elkaar alsnog mis. We spraken af, dat Monique pas op het moment dat er in de afstand rust en ontspanning ontstond, dan Pipa weer op zou zoeken. Pas dan weer contact zou maken.

Dat was een uitdaging! Pipa was namelijk wél op zoek naar contact (en lekker happen), en nu moest hij ineens op afstand blijven! Daar was hij het nog niet zo mee eens… Hij stampvoette op de grond, gooide met zijn hoofd, steigerde, bokte en danste om ons heen, precies op de afstand die we hadden aangegeven. Het beeld van een schreeuwend kind liggend in de supermarkt kwam bij me op. Als je kinderen hebt, heb je dit vast een keer meegemaakt (en zo niet: lucky you!)

Contact vanuit ontspanning

Ondertussen bleven wij samen rustig. Bleven we in onze eigen kalme energie, om Pipa te helpen de ontspanning te vinden. En na een tijdje gebeurde het…

Hij ging in een hoekje staan, vlak buiten onze ‘cirkel’. Hij zwiepte nog wat met zijn staart, stampte nog even op de grond… en toen een grote zucht. Een bries. Knipperende, zachte ogen. Zijn hoofd dat langzaam zakte.

In de afstand ontstond rust.

En met de rust kwam ontspanning.

In de ontspanning kon er een connectie gemaakt worden.

En wat een ander contact was dat! Liefdevol, zacht, rustig en ontspannen. Heerlijk samen kroelen, zonder gehap en gedoe.

Terug bij af?

Nu is zo’n jas natuurlijk heel verleidelijk. Het duurde dan ook niet lang voordat Pipa weer terugviel in zijn oude, onrustige patroon. En de afspraak was: contact is ok, mits de energie ook ok is. Dus geen gehap en geen onrustig gedrag. Dan nam Monique weer afstand. Best logisch ook, je nodigt iemand die al schreeuwend op je voordeur bonst ook niet uit op de koffie, toch?

En dat het opnieuw gebeurde, is heel logisch. Patronen zijn niet voor niks hardnekkig: ze zijn ‘ingesleten’ in je gedrag, in je gedachten of in je gevoel. Ze leveren je iets op. Daarom heb je ook de neiging om ze te herhalen, om in die oude patronen te vervallen.

Patronen

Patronen zijn gedachten, gevoelens of gedragingen die zich herhaald voordoen. Je hersenen leggen iedere keer dat een patroon zich herhaalt, hetzelfde ‘pad’ af. Daardoor worden de verbindingen in je hersenen op dit specifieke pad versterkt. Vaak beloon je jezelf ook voor een patroon, ongeacht of het een negatieve of positieve ervaring voor je is. Dat versterkt het pad nog verder. ‘Zie je wel’, ‘ik dacht het al’, zijn dan dingen die je bijvoorbeeld denkt op het moment dat het patroon zich weer voordoet.

Nu denkt een paard niet zozeer ‘zie je wel’, maar ook paarden ontwikkelen patronen. Misschien nog wel sterker dan ons: het zijn gewoontedieren. Zij gebruiken bijvoorbeeld hun hersenpatronen voor het vinden van water of voedsel, of weten dat op een bepaald moment van de dag ergens schaduw is.

Patronen hebben een functie: ze zorgen ervoor dat je sneller beslissingen maakt, dat je sneller doet. Door de sterkere verbindingen werken je hersenen efficiënter. En de meeste patronen zijn heel handig! Toch zijn er ook patronen die hun functie vervuld hebben, en die je nu niet meer dienen. Dan gaan ze je in de weg zitten en wordt het tijd om een nieuw pad aan te leggen…

De basis voor een nieuw patroon

Voor je paard werkt het precies zo. Om een patroon te veranderen, is het dus belangrijk om een nieuw patroon te creëren dat je paard nog veel meer oplevert. Dat was in deze opzet heel duidelijk: het nieuwe patroon bracht Pipa rust, ontspanning en dat liefdevolle contact. Dat voelt goed!

Na al drie keer, begon hij zelf de ontspanning op te zoeken. In zijn hoekje kwam hij zelf tot rust. Hij ontdekte dat dát de weg naar connectie was.

Pas in de ontspanning kun je elkaar weer vinden.

Kom je weer dichter bij elkaar.

En soms is dat juist door afstand te nemen.

Na een kleine week krijg ik een appje, dat het weer super gaat tussen deze twee toppers. Missie geslaagd!!

Wat neem je mee?

Nu ben jij aan de beurt! Welke patronen herken jij bij jezelf en je paard die je wilt behouden, en welke zou je liever veranderen? En wat kun je van dit verhaal leren? Laat het me weten in een reactie!

Hoe ontdek je jullie patronen?

Misschien denk je nu… eehh huh? Ik zie geen patronen? En dat is heel normaal! Patronen zijn vaak zo normaal voor je dat je ze niet eens meer opmerkt. Een fijne manier om jullie patronen te ontdekken, is om te mediteren, het liefst bij je paard.

De gratis Ruitermeditatie kan je daarbij helpen. Die kun je zelfs óp je paard doen! En het is ook nog eens een heerlijke manier om je training of rit lekker ontspannen te beginnen! Vraag de Ruitermeditatie hieronder aan en je krijgt hem direct in je mail.

5 Reacties

  1. Ellen spigt

    Ik vind je mails geweldig.
    Mijn paard bijt mij als ik aan de voorzijde bijv. Deken vast wil maken gemeen is ze dan, sneakie met haar hoofd omlaag en dan proberen je in kuiten te bijten.
    Groetjes ellen spigt

    Antwoord
    • Miriam

      Dankjewel Ellen! En dat is denk ik een patroon wat je liever kwijt bent dan rijk 😉 Een eerste stap is om de negatieve emotie bij jezelf, zoals ‘gemeen’ en ‘sneakie’, om te draaien naar iets neutraals of positiefs. Probeer het te bekijken als iets wat ze niet expres doet, maar wat, net als in het verhaal, te verleidelijk is voor je paard. En om te voorkomen dat je steeds ‘nee’ moet zeggen (wat ook weer negatieve emoties bij je paard oproept en jullie relatie dus niet ten goede komt), zou je kunnen zoeken naar iets waar je ‘ja’ op kunt zeggen. Je zou bijvoorbeeld iets anders kunnen geven om in te bijten, een speeltje of flostouw, terwijl je de deken vast maakt. Dan wordt het een spel in plaats van een ‘vervelend’ iets.

      Antwoord
  2. F. Willemsen

    Ik heb bij mijn paard, bij ons ook een patroon ontdekt/ervaar ik, ik kan niet meer alleen opstijgen.
    Met begeleiding weer wel, maar alleen dus niet, en dat is best frusterend.
    Alleen weet ik nog niet goed, hoe ik dit kan doorbreken.
    Werk aan mij en aan mijn paardje.

    Antwoord
    • Miriam

      Mooi dat je in elk geval al het patroon hebt ontdekt! Soms doe je de dingen zo op de automatische piloot, dat je er pas achter komt als de situatie ineens anders is. Dus stap 1 is al gezet! Is het puur dat je paard niet stil blijft staan, of komt er bij jezelf ook spanning bij kijken?

      Antwoord
  3. Francis

    Precies hier om vind ik ‘sharing territory’ zo’n mooi iets. Kop koffie, boek (ik mag graag kleuren) mee of als dat je ding is, mediteren, in of naast de wei/paddock bij je paard, zonder ook maar iets van hem/haar te willen. Geen contact ‘willen’ of zelfs maar observeren maar je eigen rust zoeken en samen ‘zijn’. Het is heel bijzonder om te ervaren hoe zoiets simpels de band met en het vertrouwen van je paard kan veranderen. Bij de opdringerige types kun je bijv net buiten de wei of paddock gaan zitten of op enige afstand een bultje hooi leggen om zo een comfortabele ‘eigen ruimte’ te creëren, die ook per paard kan verschillen. Mijn opdringerige pony die alle kleurpotloden wil testen, wil zien wat ik doe en ook eigenlijk wel ip schoot wil moet net buiten mijn persoonlijke ruimte blijven terwijl mijn gesloten terughoudende dame wel wat brutaler mag zijn en in mijn ruimte mag komen, juist omdat ze uit zichzelf juist niet zo snel toenadering zoekt. Maar met alleen dit doen heb ik bij haar al heel veel vertrouwen gewonnen waardoor dingen die eerst echt niet ok waren voor haar (ik noem bijv. een spuitbus of sprayfles) nu zonder enige vorm van training wel kunnen.

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Pin It on Pinterest

Share This