fbpx
16-07-23 In verbinding met je paard deel 4 accepteren van jezelf

In verbinding met je paard deel 4 – Helemaal jezelf zijn

23 jul 20163 reacties

Ken je dat? Dat gevoel dat je soms dingen of eigenschappen van jezelf liever niet onder ogen ziet, dingen waar je niet trots op bent, of waar je jezelf een beetje voor schaamt. Het zijn de dingen die je voor jezelf houdt, en ondertussen aan de buitenkant iets anders laat zien. Maar je paard ziet allebei…

Hoe bedoel je?

Je voelt je van binnen kwetsbaar, maar van buiten laat je een krachtigere zelf zien. En het werkt vaak ook best goed. Dat blijkt wel, want veel mensen doen dit en met succes! Het lijkt alsof ze zelfverzekerd, krachtig, rustig, blij en vrolijk zijn, maar ondertussen is het toch anders. Voel je je eigenlijk heel onzeker, of bang. Heb je geen zelfvertrouwen of een laag zelfbeeld. Of ben je ongeduldig, kwaad misschien. Voel je je helemaal niet krachtig, maar onhandig, een beginner of zwak. Ben je eigenlijk verdrietig en draag je pijn met je mee.

Ook tegenover ons paard proberen we ons soms anders voor te doen dan we zijn. Probeer je angst en spanning bij jezelf te onderdrukken, je onzekerheid weg te stoppen. Of je zenuwen de baas te blijven, of je ongeduld te verbloemen.

Paarden voelen dat aan

Ik noemde het in het tweede deel van deze blogserie al: je gedraagt je dan incongruent. Van buiten laat je iets anders zien, dan je je van binnen voelt. En paarden merken dat op! Ze reageren op die buitenkant maar óók op je binnenkant, omdat ze sociaal-emotioneel sterk ontwikkeld zijn. Veel sterker dan wij mensen zijn. Het kan een signaal voor ze zijn voor onveiligheid of stress, ze voelen dat er iets niet klopt.

Voor jezelf is het misschien een overlevingsstrategie, maar dat wil niet zeggen dat je er op de lange duur ook gelukkig van wordt. Sterker nog, vaak geeft het ons een gevoel van ‘nep’ zijn. Als ‘ze’ er toch eens achter komen hoe je écht bent… dan zouden ze je nooit voor vol aanzien. Je niet meer leuk vinden. Je zeker niet aannemen voor die gave baan. Of zou je partner niet meer bij je willen zijn.

Het kost je ontzettend veel energie om dit vol te houden. Want het is niet wie je écht bent, het gaat niet vanzelf. Zou het ‘vanzelf’ gaan om je sterk, vrolijk of zelfverzekerd te voelen, dan zou je het ook écht voelen. Van binnen en van buiten. En dan kost het je geen energie.

Maar waarom doen we het dan?

Vaak omdat we wie we écht zijn, niet volledig accepteren. Niet volledig omarmen. Want we hebben allemaal sterke kanten. Maar er zijn ook altijd delen van onszelf waar we minder trots op zijn, wat we in onszelf veroordelen. En dat verbloemen we dan graag, dat laten we liever niet zien.

De keerzijde van het oordelen over jezelf, is dat je ook oordeelt over anderen. Ook over je paard. Met andere woorden: als jij niet je hele zelf kunt accepteren en omarmen, lukt dat bij je paard vaak ook niet. Je bent gek op je paard, maar hij is soms zo gespannen. Jullie hebben een superfijne afstemming, maar soms denkt hij voor je uit. Het is echt een knuffelkont, maar hij kan zo drammen, zeker als er gras in de buurt is…

Eigenlijk doe je dan hetzelfde bij je paard als bij jezelf: niet alle delen en eigenschappen van je paard mogen er zijn. De leuke dingen wel, maar de minder leuke dingen zou je liever niet zien. En dat zorgt ervoor dat je soms gefrustreerd, geïrriteerd of teleurgesteld raakt in je paard (of misschien in jezelf?)

Accepteer wie je bent

Als je je anders voordoet dan dat je je voelt, is er geen ruimte voor jouw echte ik. Voor wie je echt bent. En daarmee doe je jezelf tekort. Want… die minder leuke dingen, waarom ben je daar minder trots op? In welke situaties komen die eigenschappen misschien juist van pas? Is het soms wel eens handig om lui, opschepperig, saai, angstig, overgevoelig of dwars te zijn? Wat als dat eigenlijk betekent dat je relaxt, trots, betrouwbaar, oplettend, invoelend of vernieuwend bent? Ik noem maar een paar voorbeelden, maar het is maar net hoe je er naar kijkt.

Als alles er mag zijn, als je je hele zelf kunt accepteren, dan kun je jezelf met respect en vertrouwen behandelen. Omdat je eerlijk naar jezelf bent, kun je verbinding met je hele zelf maken. En dan kun je je paard op dezelfde manier accepteren, en je paard met respect en vertrouwen behandelen. Niet omdat het zo hoort, of omdat dat het ‘goede’ is om te doen, maar omdat dat matcht met jouw eigen innerlijke zelf. Omdat het vanzelf gaat.

Samen met je paard helemaal jezelf zijn

En dat kan spannend en eng voelen: om jezelf volledig te accepteren, moet je je kwetsbare kant laten zien. Jezelf ‘bloot’ leggen voor oordeel en kritiek van buitenaf. Maar juist door jezelf kwetsbaar op te stellen, je ware zelf te laten zien, ga je in je kracht staan. Als je namelijk alle delen in jezelf accepteert, maakt het niet meer uit wat een ander ervan vindt, want jij hebt al geaccepteerd dat het is zoals het is! Daar verandert een oordeel van een ander niets aan. Stel je eens voor hoe dat zou voelen!

Als je in verbinding met jezelf contact maakt met je paard, geef je jouw paard de kans jou óók te accepteren zoals je bent, en helemaal op jou in te tunen. Daar zijn paarden ontzettend goed in! Dán kunnen jullie samen die ultieme flow bereiken. Samen als één bewegen, samen krachtig en connected zijn. Hoe gaaf zou dat zijn?

Durf jij je kwetsbare kant te laten zien? En welke eigenschappen van jezelf waar je minder trots op bent, kun je ze ‘omdenken’ naar eigenschappen waar je wél blij van wordt? Laat van je horen in de reacties!

3 Reacties

  1. Tamara

    Prachtig stuk. Heel goed verteld en duidelijk. Een eyeopener!

    Antwoord
    • Miriam

      Dankjewel Tamara, mooi dat je er iets mee kunt!

      Antwoord
  2. Marian

    Wat een mooi helder blog Miriam! Goed gedaan

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Pin It on Pinterest

Share This