Doe ik het wel goed?

Afgelopen weekend gaf ik weer een Livedag aan de deelnemers van de Two Happy Athletes Academy. En één van de amazones kreeg deze opdracht van me. Niet zonder reden, want ze gaf aan dat ze in de samenwerking met haar paard vooral zocht naar bevestiging. Naar iemand die haar zou vertellen dat ze het goed deed. En daar had ze last van, want ze voelde altijd maar die onzekerheid. Doe ik het wel goed? Wat vinden ‘ze’ van me?

Je kunt je voorstellen dat die onzekerheid en twijfel, óók de samenwerking met haar paard beïnvloedde. En niet zo’n beetje ook. Want ze wilde het óók goed doen voor haar paard. Zo graag, dat de onzekerheid zich verder had ontwikkeld tot angst. Zo raakte ze steeds verder af van zichzelf. Je kunt dan niet meer vertrouwen op je eigen intuïtie, maar je gaat af op het oordeel, bevestiging en erkenning van anderen.

Maar wat zou er gebeuren als ze deze bevestiging niet zou krijgen?

Dat was waar de opdracht over ging. Een heel stuk buiten de comfortzone dus. Ongemakkelijk.

En het mooie is, dat in die bak, bij ons op de Livedag, het ok is om zo’n deze toch wel spannende opdracht te doen. Daar is het veilig, ook al is het ongemakkelijk. Daar kun je rustig onderzoeken, hoe dat nu zit bij jezelf. En tussen jou en je paard.

Kijken door je eigen bril

Naderhand vroeg ik niet alleen de amazone zelf wat ze ervaren had, maar ook aan de twee andere deelnemers: wat hebben jullie gezien? En hun antwoorden konden niet verder uit elkaar liggen.

“Je ging maar door, en je paard bleef maar met je mee gaan! Zo knap, zo’n verbinding! Ben je niet super trots op jezelf?”

En de ander:

“Je paard ging wel met je mee, maar als je stopte met vragen, dan ging ze ook weer bij je weg. Ik heb het gevoel dat ze niet echt bij je wilde zijn.”

He? Hadden ze wel hetzelfde gezien?

Ja. Ze hebben precies hetzelfde gezien, maar elk door hun eigen bril.

Net als dat ik ook door mijn eigen bril keek. Ik zag vertwijfeling en doorzettingsvermogen. Iemand die heel veel te geven heeft, maar nog niet weet hoe ook te kunnen ontvangen. Enorm veel geduld en empathie, en net zoveel onzekerheid. Iemand die zo dapper was om het proces aan te gaan, ondanks dat het zo vreselijk ongemakkelijk voelde. En een ontzettend wijs en lief paard.

Twee uitersten

Het interessante was, dat de amazone zelf zich in beide beschrijvingen van de andere deelnemers kon vinden. Zij had allebei ervaren. Aan de ene kant was het gelukt. Aan de andere kant voelde ze de afwijzing van haar paard. Haar paard ging met haar mee, maar niet vanzelf. Er was verbinding, en toch ook niet.

Precies wat ze zelf ook al jaren ervaren had. Erbij willen horen, maar toch ook niet. Verbinding willen voelen, maar ook autonoom en jezelf willen zijn. Die tegenstelling, dát is waar het in de kern om ging en waar het in de samenwerking met haar paard op dit moment mis gaat, of niet ok voelt. Een oplossing is er nog niet, maar de eerste stap is dit: het kunnen zien en ervaren.

En dat is dus ook wat wij konden zien, die twee uitersten. Maar wat we uiteindelijk zien, is wat we zelf kiezen om te zien. Waar we onszelf het meeste in herkennen en wat ons het meeste raakt.

Dat hangt dus af van wie jij bent, welke patronen jij zelf hebt. Hoe jij de dingen ervaart, wat je kracht is en . Dat is ook precies wat bepaalt hoe jij je paard ziet. En dus hoe jullie samenwerking en connectie met elkaar is. Dat begint met wat jij ervaart en ziet.

Wat voor ruiter ben jij?

Ben je benieuwd naar hoe dat voor jou is? Doe dan eens de GRATIS Ruiter Personality Quiz. De uitslag geeft je inzicht in wat voor soort ruiter jij bent, en hoe je verbinding maakt met je paard.

Na het beantwoorden van de 12 meerkeuzevragen en het invullen van je naam en e-mail, krijg je direct de uitgebreide beschrijving van jouw Ruiter Personality toegestuurd PLUS een op jouw Ruiter Personality afgestemde meditatie die je samen met je paard kan doen. Al deze inzichten en de meditatie helpen je om met meer ontspanning, flow en harmonie samen te werken, op weg naar een diepe connectie met je paard.

Zoals Elke erover zegt: “Het was precies wat ik voelde, precies de vinger op de zere plek… maar ook precies wat ik wilde, waar ik naartoe wilde.”