Hoe je van inspiratie beter gaat rijden
Deze week was de osteopaat bij Elize en wat ik al vermoedde, bleek helaas ook zo te zijn: Elize zat ongeveer van haar oren tot haar staart vast. Zo vast, dat de osteopaat zelfs moest zoeken naar een ‘ingang’, ergens waar te beginnen, omdat ze over haar hele lichaam heftig reageerde op de manipulaties van de osteopaat. Sorry Elize, het doet even pijn… maar je gaat je er beter van voelen, I promise!
Nu komt ze er wel weer bovenop, er is niks blijvends of ernstigs aan de hand. Met tijd en gerichte training om te herstellen, komt het helemaal goed. Wel is het zo dat ik de komende weken niet kan rijden, en we alleen met een beetje grondwerk aan de slag mogen. Bummer!
Motivatie kwijt?
In zo’n periode van weinig doen, kan het zijn dat je de motivatie en inspiratie een beetje kwijt raakt. Maar ook als je wél lekker bezig bent, verlies je soms wel eens motivatie of is de inspiratie ver te zoeken.
Als jij dit leest, ben je waarschijnlijk ook op zoek naar nieuwe inspiratie. Loop je vast met hoe je het nu aanpakt en merk je dat je niet echt verder komt met je paard. Je vraagt je je af of je wel op de goede weg zit nu en je hebt het gevoel dat er meer in zit. Want op dit moment voelt het niet zo goed.
Het voelt misschien geforceerd. Mechanisch. Je moet ook meer druk gebruiken dan je eigenlijk wilt. Of je paard is wel goed aan je hulpen, maar of je paard er ook zo blij van wordt… Rijtechnisch zit er misschien nog wel progressie in, maar je hebt het gevoel dat je het je paard áándoet in plaats van dat jullie het samen doen.
Een lang verhaal kort: jij wilt het anders aan gaan pakken.
Voor ons was het ook zo…
I’ve got you covered! Want Elize en ik hebben ook precies zo’n periode gehad. Waarin we wel steeds verder kwamen in haar opleiding, maar ik langzaam maar zeker me af begon te vragen of zij er nog wel zo’n lol in had. Wat ik me realiseerde, was dat zij wel steeds scherper aan de hulpen kwam te staan, maar ikzelf ook steeds scherper werd. Iedere pas moest (van mezelf) gecontroleerd worden. Ik kwam in een soort hyperfocus, en de perfectionist in mezelf voerde de boventoon. Zodra er iets niet helemaal volgens plan verliep, raakte ik gefrustreerd.
En dat was best vaak, want je kunt je voorstellen hoe ontspannen Elize was met een Miriam op haar rug die in die hyperfocus haar every move onder controle wilde hebben… niet bepaald ontspannen. Elize werd net zo scherp als ik zelf was. Vlug, schrikachtig en prikkelbaar. Er was ook één bepaalde plek waar ze steeds vaker schrok. En ik begreep er niks van, dus de frustratie werd elke training groter. En dat terwijl we qua rijtechniek nog steeds grote sprongen maakten.
Mijn instructeur zei zelfs: joh, het gaat zo vooruit, je kunt wel langzaam naar het M toe gaan werken! En dat was het moment dat er bij mij iets veranderde. Want hij had helemaal gelijk, we waren daar rijtechnisch ook aan toe. Maar toch klopte het niet… mijn gevoel zei iets anders. Ik wilde het anders. Maar wat dan? Wat was het dat ik dan wél met haar wilde?
Wat dan wel?
Toen ik daar over na ging denken, had ik daar nog niet echt woorden voor. Wél had ik er een heel duidelijk gevoel over. En zo ging ik op zoek. Ik kwam er al héél snel achter dat het goed zoeken zou worden. Want wat ik zocht, was in de ‘normale’ paardenwereld nauwelijks aanwezig.
Ja, ik wilde dat het rijtechnisch in orde was. Dat ik Elize verder ontwikkelde als atleet: gezond, sterk, krachtig en soepel. Maar ik wilde óók dat ze zich lekker voelde. Dat ze met plezier haar werk deed. En niet omdat ze bewegen zo leuk vindt (hoe meer hoe beter volgens Elize ;)), maar vooral omdat ze het leuk vindt om met mij te werken. Om het samen te doen. Ik wilde een diepe en pure connectie met haar. Waarin ik niet alleen tegen haar vertel wat te doen, maar we een dialoog hebben.
Die zeldzame combinatie
Ik ging op zoek naar voorbeelden. En dat was niet makkelijk, want juist de combinatie van EN presteren, een sterk en atletisch paard ontwikkelen, EN een mooie en pure connectie tussen ruiter en paard, is zeldzaam. Gelukkig bestaat er zoiets als het internet, en is er inmiddels meer dan genoeg videomateriaal te vinden (lang leve Youtube!). Hele bergen inspiratie dus. En ook op clinics, wedstrijden of door het kijken naar andermans lessen kun je heel veel inspiratie opdoen.
Misschien denk je nu… leuk, filmpjes kijken, inspiratie opdoen… en dan? Wat heb ik er aan? Ga ik daar beter van rijden? Ja absoluut! Maar… het ligt helemaal aan WAT je met die inspiratie doet en hoe je er naar kijkt. Hier 4 manieren hoe inspiratie van jou een betere ruiter maakt.
1) Zien wat je nu nog niet kan zien
Je krijgt een idee van hoe het kan zijn. Ook al kom je daar nooit bij in de buurt, het zorgt ervoor dat je weer motivatie voelt. Dat je grenzen verlegd. Dat je ziet dat er een weg is, waar je eerder misschien geen weg meer zag. Want als die weg voor jou geblokkeerd is, blokkeer je ook je eigen groei. Je ziet geen toekomst meer. Je dromen die je ooit had met je paard, vervagen.
Wat er dan gebeurt, is dat er sleur komt. Iedere dag draai je dezelfde routine af, maar het brengt jullie niet verder. Je motivatie wordt steeds minder, en reken maar dat je paard ook steeds minder gemotiveerd raakt.
Kijken naar combinaties die je raken en die je inspireren, geven jou weer de energie en goede vibes om zelf óók weer te groeien. Niet om beter te worden dan de inspiratiebron, maar om een betere versie te worden van jezelf.
2) Je oog trainen
Met ‘je oog’ bedoelen we dat je weet hoe een goed gaand paard gaat. En dat leer je door vooral héél veel paarden en héél veel combinaties te bekijken. Kijk naar de beweging, de souplesse, de tact en het ritme, het gemak van de beweging, de beentechniek, de buiging in de gewrichten, de houding, de spanning of ontspanning in het lijf, de reacties van het paard op de ruiter, de hulpen van de ruiter… er is zoveel te zien!
Zeker in video’s kun je dit heel goed trainen, door dezelfde video steeds opnieuw te bekijken, maar telkens op een ander onderwerp te letten. Maar ook door bij de losrijring van een wedstrijd te gaan staan, kun je je oog goed trainen. Het zijn de details die het verschil maken!
Waarom inspiratie?
Waarom inspiratie, vraag je je misschien af? Inspiratie komt van het Latijnse woord ‘spiritus’, wat ‘geest’ betekent. Synoniemen zijn ‘bezieling’ en ‘ingeving’.
Inspiratie is een toestand dat je creatief nadenkt en weet hoe je iets goed moet doen, door wat je bijvoorbeeld gezien of gelezen hebt. In een toestand van inspiratie, krijg je goede ideeën en word je enthousiast. Het geeft je nieuwe energie!
Als het jouw wens is om echt voor een partnership én prestatie met je paard te gaan, is inspiratie dus ontzettend belangrijk: met enthousiasme hou je jullie samenwerking positief, en door creatief te trainen, blijf je vooruit gaan en samen groeien.
3) Je eigen visie verder ontwikkelen
Een eigen visie ontwikkelen is super belangrijk om een zelfstandige en zelfverzekerde ruiter te worden. Door te kijken naar anderen, of dat nu op film is of tijdens een clinic, kun je die eigen visie verder ontwikkelen. Dat doe je door jezelf vragen te stellen. Wat is het dat je aanstaat? Wat zie je liever niet? En waarom niet? Wat zou je anders doen? Wat raakt je? Wanneer klopt het voor jou? En wat maakt dat het klopt?
Wees nieuwsgierig én wees zo specifiek mogelijk. Hoe helderder jij het hebt wat voor jou en je paard belangrijk is en hoe dat dan eruit ziet, hoe beter je dat ook kunt opzoeken in jullie samenwerking.
4) Ervaren door te kijken
Dit is als het ware de ‘overtreffende trap’ als je echt alles uit de inspiratie om je heen wilt halen. Want als je niet alleen kijkt naar een combinatie die jou inspireert, maar je tegelijkertijd voorstelt wat de ruiter op dat moment voelt, en hoe het zou voelen als jij en je paard samen zo zouden bewegen… als je dat visualiseren oefent, zorgt dat ervoor dát je het ook gaat voelen. Je slaat de visualisatie op in je lichaam.
Zo heb ik bijvoorbeeld eindeloos filmpjes van galopwissels gekeken. Door ze tot in detail te bestuderen, en me voor te stellen hoe het moet voelen, hoe de galop moet voelen vóór een galopwissel, welke hulp je op welk moment moet geven, hoe mijn lichaam dan zou bewegen om de hulp te geven, en hoe Elize dan onder mij zou voelen, héb ik in mijn visualisaties die wissels al gereden.
Nu ben ik met Elize zover om haar de galopwissels te leren. Doordat die visualisatie al zo in mijn lichaam opgeslagen zit, heb ik al meerdere mooie wissels kunnen rijden (yay!). Zonder hulp, zonder les. Puur door het bestuderen van de beweging en de daarbij horende visualisatie.
Je zou kunnen zeggen dat je lichaam het als het ware al ervaren heeft, voordat je het echt ervaren hebt. Als je er dan zelf mee aan de slag gaat, herken je het gevoel als het zover is.
Inspiratie geeft motivatie
En dat is precies wat ik nu ook aan het doen ben. Ik mag de komende tijd alleen maar grondwerk met Elize doen, maar ondertussen voed ik mijn inspiratie met meer en nieuwe voorbeelden. Om mijn eigen visie verder te ontwikkelen en mijn oog nog verder te trainen. En óók als ik simpel grondwerk doe, visualiseer hoe het er straks uit gaat zien en hoe het gaat voelen als ik er straks weer op zit, als we écht weer samen mogen gaan bewegen.
Op zoek naar meer inspiratie?
En wil jij presteren met je paard, maar dan wel in flow en harmonie met elkaar? Kijk dan de opname van de online training “Training Togetherness met je paard”.
In deze GRATIS training vertel ik je de 5 spelbrekers van flow en harmonie, hoe Elize en ik togetherness hebben gevonden en wat jij kunt doen om dat óók met jouw paard te bereiken.
0 reacties