Bla bla bla…

Het zijn mooie woorden, maar het zegt niet zoveel…. totdat je het zelf ervaart. Dan komt het pas echt binnen. Dan kun je het voelen. En dan zijn woorden niet meer nodig.

Het motto van Educatief Centrum Keulseweg waar ik mijn opleiding gedaan heb, is niet voor niets: geen woorden, maar paarden. Want een ervaring, zeker met paarden, maakt alle woorden overbodig. Paarden hebben dat effect op mensen. Net als dat de paarden die ik voor me zag, dat effect op mij hadden, zelfs van een afstand.

“Experience is the teacher of all things”

~ Julius Caesar

Een ervaring is kennis die je opslaat in je lichaam, en die je nooit meer kwijt raakt. Je kunt het nooit meer niet-ervaren, je kunt het nooit meer niet-weten.

In het geval van een positieve ervaring, ga je vanaf dat moment altijd weer op zoek naar meer van die positieve ervaringen. Naar dat fijne gevoel. Omdat je weet dat dat mogelijk is. De ervaring heeft je geleerd hoe. En omdat je het al eerder ervaren hebt, geloof je dat het kan.

En met iedere nieuwe positieve ervaring, wordt dat vertrouwen in dat het kan, vergroot. Totdat dat je nieuwe normaal is. En je je bijna niet meer voor kunt stellen dat het ooit anders geweest is.

Vertrouwen door ervaring

Want dat is wat veel ruiters die ik spreek, missen: vertrouwen dat het kan. Dat ook zij dit kunnen ervaren met hun paard. Het heeft niet zoveel te maken met dat ze het niet zouden willen. Of dat ze het zichzelf of hun paard niet gunnen. Of dat hun hart op de verkeerde plaats zit. Helemaal niet zelfs.

Het grootste probleem is dat ze niet geloven dat het kan. Dat je werkelijk samen met je paard een team kunt worden waar niemand tussen kan komen. Dat jullie elkaar echt 100% kunnen vertrouwen. Dat die connectie waar je zo naar op zoek bent, dat dat echt mogelijk is.

En vertrouwen hebben, dat geloof in dat het mogelijk is, leer je niet uit boeken. Of uit mooie theorieën. Dat leer je alleen door het te ervaren. En een Challenge geeft mij de kans om het jou te laten ervaren.

Weten dat het anders kan

Zonder hulp, loop je het risico om dat vertrouwen te verliezen. Vorige week nog, sprak ik een amazone die zo eerlijk was om dat ook uit te spreken. Die me vertelde dat ze niet geloofde dat dat mogelijk was, voor haar en haar paard. Ze vertelde me dat ze het al opgegeven had. En dat is zo zonde!

Omdat ik inmiddels wéét dat het wél anders kan. Dat ik het keer op keer zie bij de ruiters en paarden die ik help. Die ontspanning, connectie en plezier vinden met hun paard. Maar zodra je zelf echt niet meer gelooft in jezelf en je paard, dan doen al die verhalen er niet meer toe.

Om dan verandering te brengen, heb je eerst die ervaring nodig, en daarna de uitdaging om ook echt iets te veranderen.

Cadeau

Ik hoop dat zij, net als de vele andere deelnemers aan de In gesprek met je paard Challenge, de uitdaging aangaat om samen met haar paard te ervaren dat het echt anders kan. Dat óók zij een prachtige connectie kunnen hebben. En door de uitdaging, groeit naar een nieuw normaal. Van vertrouwen in elkaar, van elkaar begrijpen, van op elkaar afstemmen, van prachtige “paardige” gesprekken voeren met elkaar.

Dát is waarom ik de Challenge geef. Want kijkende naar die mooie paarden in het veld, besef ik me maar eens te meer dat we zo gezegend zijn. Dat wij mensen, met zulke bijzondere dieren mogen samen werken. Die ons haarfijn aanvoelen. Die ons precies terug geven wat we nodig hebben. Die zo’n groot hart hebben, dat je niets anders voelt dan liefde, rust en vertrouwen.

Wat een cadeau.